Śnieżne Kotły

     Śnieżne Kotły (1300 -1490m npm.) znajdują się w polskiej części Karkonoszy pomiędzy Łabskim Szczytem (1472m npm.) i Wielkim Szyszakiem (1509 m npm.). Są to dwa polodowcowe kotły o charakterze typowo wysokogórskim. Wielki Kocioł ma długość dochodzącą do 800m, szerokość ok. 600m i głębokość do 200m. Wysokość ścian osiąga w pionie do 150m, długość żeber i filarów przekracza 200m. Mały Kocioł ma długość 550m, szerokość 400m i głębokość 100m. Ściany Kotłów przecinają liczne żleby, niekiedy przerwane progami, z których często sączy się woda. Ściany żlebów przechodzą często w grzędy i rodzaj filarów wysuniętych czasami dość znacznie w głąb kotłów. Partie pomiędzy żlebami tworzą opadające stromo zbocza trawiasto-skaliste i urwiska pionowe lub nawet przewieszone, niekiedy lite, zazwyczaj bogato urzeźbione.
     Raptownie urywająca się, połoga grań Karkonoszy, widziana z moreny Wielkiego Kotła przedstawia widok postrzępionej, typowo wysokogórskiej grani z kórej szczególnie wyróżniają się "Ząb Rekina" i "Turnia Popiela" oraz "Mokre Ściany". Uderza tatrzański, niepowtarzalny gdzie indziej, charakter tego jednego z najpiękniejszych zakątków Karkonoszy. Rzeźba kotłów przedstawia wszystkie rodzaje formacji wklęsłych i wypukłych. Zimą na grani tworzą się nawisy o kilkumetrowym wysięgu, a ściany pokrywają się często tu występującą szadzią o grubości dochodzącej do 0,5m. Do letnich niebezpieczeństw należą: kruchość skały i częste obrywy oraz kamienie rzucane czasami z góry przez turystów. Kotły przedziela trawiasto-skalista Grzęda stanowiąca najszybszą trasę wejścia i zejścia z grani - onegdaj ścieżka oznakowana.